Een laatste, mooie reis

Een hele ontroerende, mooie reactie van iemand over wat de coaching en trainingen bij U Wise Inspires voor haar betekend heeft.                                                                                    

“Ik ga naar een mooie plek in een betere wereld. Ik geloof, dus vertrouw ik erop dat het goed komt.”

Dit waren de woorden die mijn vader sprak, voordat hij in slaap gebracht werd en aan zijn laatste mooie reis begon.Wat voel ik een hoop kracht en trots. Zonder dingen te willen controleren of forceren, had hij volledige regie over zijn laatste dagen hier op aarde.
Mijn vader was iemand die het vooral graag goed wilde doen voor het gezin en de omgeving. Zijn leven lang hard gewerkt en zich aangepast aan datgene wat de ander graag wilde of nodig had. Wat hij zelf wilde, maakte hij eigenlijk altijd ondergeschikt aan dat van de ander. Gelukkig sloeg dat het laatste jaar volledig om en deed hij vooral waar hij zelf zin in had en behoefte aan had.

Ik lijk meer op mijn vader dan ooit gedacht.

Graag dingen voor een ander doen en iedereen tevreden houden is iets dat mij ook bekend klinkt.
Gelukkig heb ik daar mooie stappen in gemaakt de laatste 15 jaar en vooral de aandacht gehad op wat ik voel, wil en nodig heb. Helemaal in verbinding met mezelf, in het NU en zonder oordeel. Dat is het fundament waardoor ik regie ervaar over mijn eigen leven. En op de momenten waarop me dit even niet goed lukt, merk ik het tegenwoordig steeds sneller op. Waardoor er dan eigenlijk niet zo heel veel nodig is om weer helemaal bij mezelf uit te komen.

Pure verbinding en kracht is wat ik de laatste week met mijn vader voelde. Zowel bij hem als in mezelf.

Ik had nooit kunnen bedenken dat iets wat zo moeilijk is als afscheid nemen van je vader, zoiets moois zou zijn.
Doordat het me lukte om steeds volledig mezelf te voelen, heb ik die dagen alles kunnen doen wat ik wilde doen, kunnen zeggen wat ik wilde zeggen en vooral kunnen volgen wat ik hierin nodig had en wilde.
Nooit was de verbinding met ons pap zo sterk als toen. Kon met hem praten zonder iets te zeggen, kon met hem lachen zonder dat hij een grap maakte en kon huilen vanuit liefde en zonder verdriet. Heb dingen gedaan, (zoals hem aankleden om hem klaar te maken voor in zijn kist) die ik nooit voor mogelijk hield. Alles voelde vertrouwd en vanzelfsprekend, al waren dingen nog zo moeilijk. Zelfs praten op zijn afscheidsdienst. Ik houd er niet van om voor een groep te praten, toch ging dat me goed af. Gewoon omdat ik dat graag wilde doen.

Mijn vader begon aan zijn laatste reis toen hij in slaap werd gebracht in de hospice. Maar is het leven zelf niet gewoon een hele mooie en vooral oneindige reis? Waarom aan je laatste reis beginnen als je doodgaat en niet continu op reis zijn gedurende je leven hier op aarde? Omarm wat je op je pad tegenkomt, om te groeien en een diepere verbinding met jezelf te ervaren.

Het “dagelijkse gedoe” is namelijk de mooiste uitnodiging die je kunt krijgen naar innerlijke rust en vrijheid.
Het geeft inzicht en helpt je bewust te worden van belemmerende overtuigingen en overlevingsmechanismen. Mits je natuurlijk bereidt bent hier bewust en zonder oordeel na te kijken. En dit laatste is heel belangrijk!

Maak zichtbaar wat nog aandacht en heling nodig heeft om vanuit volledige verbinding jouw leven te kunnen leiden. Deze way of life (leven in volledige verbinding met mezelf) heeft mijn leven veranderd.

Als ik jaren geleden niet voor mezelf had gekozen en de trainingen en coaching die ik gedaan heb bij Wieteke aan me voorbij had laten gaan, stond ik niet waar ik nu sta.
Midden in mijn eigen mooie levensreis.
Vol kracht en vertrouwen.
Met alle opties open.